zondag 1 februari 2009

De directeur


Als je naar de Dierendokters op de Rozengracht gaat, word je altijd begroet door de directeur, Joris. Meestal zit hij buiten op je te wachten. Maar nu is het koud, dus blijft ie lekker binnen naast de radiator.
Foto: Annie

7 opmerkingen:

Anoniem zei

Een dichteres des vaderlands
Zat op een blanke top der duinen
Haar teennagels te lakken
en at
patat
met zand

Het wuivend helmgras, zon en wind
En door 't geluid der branding het geroep van meeuwen
Wat kan het leven meer nog geven
Maar toch was er een vragend knagen

O Snogmogdichter, zei ze zacht
Wie ben je toch
Waar ben je toch
'k Zou je zo graag ontmoeten

Dan komt zij tot een kloek besluit
Zij richt zich op en strekt zich uit
Zij zendt de blik ter kim en zegt:
ICH BIN EIN SNOGMOGDICHTER

Prompt voelt zij zich een kilo lichter
en besluit meteen ook haar vingernagels te lakken

Anoniem zei

Dat is nog 'ns een POËEM!!!!

Anoniem zei

Zijn de dichters zich aan het voortplanten?

Anoniem zei

Waar is de poes in dit verhaal ....?

Anoniem zei

Joris zal wel de enige poes in de stad zijn die niet bang is voor de dierendokter!

Anoniem zei

Zoeken, Joris, zoeken!

Anoniem zei

Mokumse tranen om leed vergoten
liggen in het dierenlijf besloten

in de oude ogen,
een zweem van mededogen

laat mij bezingen dit grootstedelijk fenomeen
in een klein maar krachtig kattenpoëem

die blik - onverlet gericht op de deur -
van Joris, ons aller dierendirecteur!