Miesjes verhaal

Op 22 januari 2024 werd Lidi Kleijn, mederedacteur van SnogMog, opgenomen in het Onze Lieve Vrouw Ziekenhuis in Amsterdam. Ze bleek longkanker te hebben met uitzaaiingen naar haar ruggengraat en lever. Dit betekende dat ook de toekomst van Miesje, Lidi’s geliefde, maar moeilijke zwart-witte poes precair was. Miesje kon agressief zijn en had in de voorafgaande dagen al enkele vriendinnen van Lidi aangevallen.


 

 

 

 

 

 

 

Gelukkig nam Lidi’s buurvrouw Saina het op zich haar te voeren. Zij bezit encyclopedische kattenkennis en veel ervaring met haar 3 eigen poezenbeesten: zwartwitje Dora, wit-rood getijgerde Lizzie en witte Zelda.

Miesje voeren was aanvankelijk lastig. Ze is nog niet zo blij met Saina. Maar de volgende dag al is ze ontdooid ze en ligt op haar rug met de pootjes omhoog.

In het ziekenhuis gaf Saina Lidi een ingelijste foto van Miesje. 
Lidi appte: “Portret van mijn dikkerdje van Saina gekregen. Die oogjes…mijn hart breekt!”

Dit was ook het moment waarop Lidi Saina vroeg om Miesje te adopteren en Saina zei ja. Maar wat zullen Dora, Lizzie en Zelda ervan vinden? Zullen zij Miesje-met-de-vlijmscherpe klauwen accepteren?

Zelfs Saina was er niet helemaal gerust op: “Miesje’s wil is wet…Ze heeft nu de deur gebarricadeerd, ik zou niet weten wie hier langs durft te lopen.”Maar Saina ging onverschrokken verder.

 

Zij laat Miesje geleidelijk kennismaken met de andere katten. Dora is de eerste die in de veiligheid van haar reistas naar Lidi’s huis wordt gebracht. Miesje - tegendraads als altijd - is tegen alle verwachtingen in nieuwsgierig. En ook heel lief voor nukkige Dora die op haar beurt als een grommende gremlin in de tas zit.

De volgende fase was om de katten vertrouwd maken met elkaars geur.  Zo krijgt Miesje bijvoorbeeld Zelda’s dekentje. Ze likt en snuffelt eraan. Miesje vindt Zelda wel interessant en beide poezen blazen niet.

Toen Lidi op 31 januari overleed was dat een mokerslag voor mensen èn katten. Miesje was zich duidelijk bewust van de immense consequentie. Saina: “De lieve schat, ze is helemaal ontdaan, ze is ook heel rustig. Een tranentrekker… Ze heeft alles zo goed door.”

Het was ook op die dag dat ze werd overgebracht naar Saina’s huis.

 

Saina: ”Miesje mist haar mensje verschrikkelijk. Maar ze is met liefde opgevangen. Ze wandelt al in haar nieuwe huisje en de drie andere poezen die kijken hun ogen uit." 

 

Saina: "Miesje verkent de keuken en een stukje woonkamer. Het gaat ietsje beter. Dora gromt maar de anderen zijn lekker rustig. Dora wordt goed in de gaten gehouden en Miesje en Dora zien elkaar alleen onder begeleiding van een plantenspuit. Miesje is zo lief aanhankelijk en ze slaapt veel. Zodra ik opsta komt ze kopjes geven. Ik heb haar al meer mogen aaien en langer dan ik bij mijn andere poezen mag.”

De laatste uitdaging

Zoals een niet-zwemmer die een teen in het diepe steekt, waagde Miesje voor het eerst in haar leven één stapje in de tuin die Zelda, Dora en Lizzie gebruiken als hun privé paradijs. Dat wil zeggen dat was zo totdat 1 kattenstapje buiten er 3 werden, en nu veel meer.

 

                              Want wat de anderen doen kan Miesje ook. Een heel universum vol avontuur gaat voor haar open.

Spreid je vleugels uit, kleine meid, je zult alles krijgen dat Lidi ooit voor je had kunnen wensen!

Foto's: Saina

Tekst: Annie

Met veel dank aan:

                Zelda
 

                Lizzie

               Dora

               ...en Miesje de kleine heldin

                Poezenportretten: Annie